پروژه من

آلودگی هوا و تاثیر آن بر چینی‌ها

آلودگی هوا و تاثیر آن بر چینی‌ها

سیل انواع و اقسام ماشین‌های مدرن به شهرهای بزرگ چین باعث شده که چینی‌ها ضرورت تغییر نگرش را هر روز بیش از پیش احساس کنند. سوال این جاست که چینی‌ها چطور جا به جایی روزانه بیش از یک میلیون نفر را در داخل و خارج برخی شهرهای پرجمعیت‌شان کنترل می‌کنند؟ چطور می‌توان با این حجم گسترده جمعیت، جلوی ترافیک‌های سنگین و مصرف رو به افزایش بنزین و درنتیجه‌ آلودگی هوا را گرفت؟

چین به عنوان یک کشور پرجمعیت که سیستم حمل و نقل آن با شتاب در حال گسترش است، سال‌هاست که ضرورت تغییر نگرش را احساس کرده. گسترش شهرنشینی و تمایل به استفاده از ماشین شخصی سبب شده که دامنه عملکرد سیستم حمل و نقل در چین روز به روز وسیع‌تر شود.

چند دهه قبل خیابان‌های چین مملو از دوچرخه بودند، چنانچه به اکثر شهرهای چین در آن زمان لقب ” قلمرو دوچرخه­سواران” داده شده بود. بر طبق گزارشات ای بی ام (IBM Report) پایتخت چین، پکن هم‌اکنون جزو شهرهایی است که بدترین نوع ترافیک را در جهان داراست.

روایت‌ها حاکی از آن است که در برخی از قسمت‌های پرتردد شهر پکن، حضور ماشین‌ها به راستی دردسرساز است به عنوان مثال قریب ۴ سال پیش، بیش از ۱۰ هزار خودرو چنان ترافیکی به طول بیش از ۶۰ مایل را در بزرگراه پکن(Beijing) – زانگجیاکو  (Zhangjakou) ایجاد کردند که این ترافیک به مدت ۱۰ روز ادامه داشت!

متخصصین ترافیک بر این باور هستند که روان­سازی ترافیک و کاهش آلودگی ناشی از بخش حمل و نقل مستلزم همکاری بخش‌های مختلف از جمله برنامه­ریزی شهری، اطلاع­رسانی، توسعه ترانزیت عمومی و استفاده از وسایل نقلیه پاک­تر است.

محدوده­های کلان­شهری در سرتاسر جهان از لس­آنجلس گرفته تا مکزیکوسیتی و حتی مسکو که هریک درست مانند پکن در انتهای لیست ای‌بی‌ام هستند، از نظر رفت و آمد با مشکلات جدی مواجه‌اند که رفت و آمد هر روزه مردم از حومه به شهر و بالعکس را به شدت طاقت­فرسا ساخته است.

کارشناسان معتقدند که توسعه سیستم‌های حمل و نقلی پاک­تر که می­تواند شهرهای رو به رشد را مهار نماید، می‌بایست بیش از پیش به عنوان یک وظیفه مهم تلقی شود.

آلودگی هوا و تاثیر آن بر چینی‌ها

آیا وسیله نقلیه شخصی یک ضرورت است؟

دان اسپرلینگ(Dan Sperling) ، رئیس موسسه مطالعات حمل و نقل دانشگاه کالیفرنیا می‌گوید که حمل و نقل پاک یا اصطلاحا حمل و نقل سبز به دو دلیل عمده مستلزم بذل توجه بیش‌تر از سوی مسوولین چینی است. این کارشناس در مصاحبه با مجله جغرافیای ملی (نشنال جئوگرافی) این طور عنوان کرده: «چین سهم عمده­ای در بازار جهانی اتومبیل دارد و به علاوه سهم قابل توجهی نیز از مصرف بنزین را به خود اختصاص داده. این در حالی است که نباید انتشار آلاینده­های کربنی را هم در این کشور از نظر دور نگه داشت.»

موضوع انتشار آلاینده­ها در چین به حدی جدی است که تا به امروز مقالات متعددی تحت عنوان آلودگی کشنده هوا در چین منتشر شده­. درست است که چین توانسته آمریکا را در بازار اتومبیل مقهور کند و عنوان بزرگ‌ترین بازار اتومبیل جهان را به خود اختصاص دهد اما آیا این مساله برای شهروندان چینی هم که مجبور به تنفس آلودگی هوا هستند، به راستی یک موفقیت تلقی می‌شود؟

تحلیل­گران صنعتی شرکت تحقیقاتی پایک (Pike Research Firm)  پیش­بینی کرده­اند که چین در سال  آینده با فروش تقریبی ۲۶۲.۲۰۳ خودرو برقی عنوان بزرگ‌ترین بازار فروش وسایل نقلیه تمام برقی را به خود اختصاص خواهد داد. بر اساس یافته­های این موسسه تحقیقاتی این میزان بیش‌تر از ۴۳ درصد فروش بازار جهانی خواهد بود، در حالی که اروپای غربی ۲۴ درصد، آمریکا ۱۳.۲ درصد و ژاپن ۱۰.۲ درصد را از فروش این بازار به خود اختصاص خواهند داد.

اما در مقابل سایر تحلیل­ها کم‌تر قابل اعتماد هستند. موسسه تحقیقاتی جی دی انرژی  (J.D. Energy) پیش­بینی کرده که چین در سال ۲۰۲۰ از فروش جهانی وسایل نقلیه تمام برقی، ۲۱ درصد را از آن خود خواهد کرد و در مقابل ۶۲ درصد از این سهم را اروپا ، ۷.۵ درصد را آمریکا و ۴.۵ درصد را ژاپن به خود اختصاص خواهند داد.

زمانی که صحبت از خودروهای اتصال برقی دوگانه­سوز (Plug In Hybrids) به میان می­آید، این کشور آمریکاست که به واسطه شرکت‌های جنرال موتورز(General Motors)  و تویوتا (Toyota) پیشتاز رقابت است. برآورد این موسسه تحقیقاتی حاکی از فروش ۲۰۴.۱۱۰ خودرو اتصال برقی دوگانه­سوز است که ۴۳.۲ درصد از فروش جهانی را در برمی­گیرد، در حالی که اروپای غربی ۱۶.۲ درصد و ژاپن و چین به ترتیب ۱۳.۱ درصد و ۱۰.۲ درصد را از این میزان به خود اختصاص خواهند داد.

زون رن پنگ  (Zhon-Ren Peng)که کرسی دپارتمان شهرسازی و برنامه­ریزی منطقه­ای دانشگاه فلوریدا را بر عهده دارد و در عین حال یک متخصص باتجربه در زمینه برنامه­ریزی حمل و نقل در چین است، می­گوید:” ماشین‌های برقی نشان می‌دهند که یک مسیر درست در چین در حال طی شدن است. مردم چین از عهده ساخت این نوع ماشین‌ها برخواهند آمد و نظر به این که این مدل‌ها در مقایسه با وسایل نقلیه متعارف سطوح کم‌تری از گازهای گلخانه­ای و آلاینده­ها را نیز منتشرمی­کنند، اهمیت این موضوع چندبرابر می­شود.»

اما بایستی به این مساله هم توجه کرد که چین سهم عمده­ای نیز در مصرف زغال­سنگ دارد و لذا یک انرژی پاک­تر به طور مشخص می­تواند ردپای کربن را به کلی از این معادلات حذف کند. درست است که هنوز برای برق­رسانی به وسایل نقلیه شخصی یک راه­حل قطعی پیشنهاد نشده اما بدیهی است که خودروهای برقی نمی­توانند مساله اصلی را که عبارت است از حضور ماشین‌های متعدد در خیابان و نبود جاده­های کافی حل کنند.

آلودگی هوا و تاثیر آن بر چینی‌ها

شرکت‌های نام‌آور و خودروهای دوست‌دار محیط‌زیست

از آن جایی که در چین به ازای هر ۱۰۰۰ نفر یک ماشین وجود دارد، در نتیجه استفاده از وسایل نقلیه شخصی هنوز در چین به اندازه اروپا و آمریکای شمالی عادی نشده است. با این وجود دکتر اسپرلینگ می‌گوید که مردم به سرعت در حال تغییر گرایش و روی آوردن به سمت گزینه ترانزیت موتوری هستند.

جالب این جاست که در برخی از محدوده­ها حتی نرخ مالکیت شخصی اتومبیل نیز به شدت رو به افزایش است. نمونه موردی که اخیرا مدنظر متخصصین قرار گرفته، پکن است که بنابر گزارش رسانه دولتی چین در حال حاضر بیش‌تر از ۴.۷ میلیون وسیله نقلیه در خیابان­های آن تردد می­کنند.

به عنوان مثال تنها در خلال یک هفته (از ۲۹ نوامبر الی ۵ دسامبر در سال ۲۰۱۶)، بیش از ۲۱ هزار ماشین جدید وارد خیابان­های پکن شد. رقمی که بیش‌تر از ۲ برابر رقم ارائه شده، در خلال همان هفته در سال ۲۰۱۵  بود. شهرداری پکن در پاسخ  به این اتفاق، در روز دوشنبه ۶ دسامبر سال ۲۰۱۶، پیش­نویس آیین نامه­ای را منتشر کرد که خرید وسایل نقلیه را به منظور استفاده شخصی محدود می‌کرد و در ضمن شهروندان به دستور شهرداری، از خرید ماشین­های جدید توسط آژانس‌های دولتی نیز تا پایان سال ۲۰۱۷ منع شده‌اند.

برخی پیشنهادات دیگر نیز در این پیش­نویس ارائه شده که به این شرح است: «محدودیت رفت و آمد بر اساس پلاک‌های زوج و فرد و در عین حال بهره­برداری بالقوه از هزاران دوچرخه به منظور استفاده عمومی در شهر»، البته هنوز سازندگان اتومبیل نیم نگاهی امیدوار به بازار اتومبیل­های محیط­زیست دوست­ دارند.

شورلت ولت(Chevy Volt)  از جنرال موتورز و کارما(Karma)  دوگانه­سوز از شرکت اتومبیل­سازی فیسکر(Fisker Automotive)  از جمله خودروهای برقی هستند که در طی چند ساله اخیر به بازار چین معرفی شده­اند.

تویوتا نیز در سال ۲۰۱۲ طرح‌هایی برای آزمایش خودروهای اتصال برقی دوگانه­سوز در تیان جین (Tianjin) ارائه داد. بزرگ‌ترین کارخانه اتومبیل­سازی چین، سایک موتور کورپ(SAIC Motor Crop)  در سال ۲۰۱۲ مدل‌های تمام برقی و دوگانه­سوز خود را وارد بازار کرد.

کارخانه اتومبیل­سازی نیسان برای معرفی اتومبیل­های برقی نیسان به چین هنوز دست به عصا عمل می‌کند و این در حالی است که این شرکت با همکاری شهرداری وهان (Wuhan) درصدد اجرای یک برنامه آموزشی است. این طرح ۲۵ وسیله نقلیه برقی را در سال ۲۰۱۱ وارد بازار شهر وهان کرد.

با وجود همه این‌ها، چین تمام تلاش خود را کرده که برق­رسانی را به دقت تحت کنترل داشته باشد. محدودیت‌های اعمال شده برای موتورسیکلت‌های گازسوز در چندین شهر باعث شد که امکان استفاده از مدل‌های الکتریکی فراهم شود.

پیشرفت‌هایی که در ساخت باطری­ها اعمال شده و در عین حال گرایش به سمت تکنولوژی‌های موتوری سبب می­شود که وسایل نقلیه موتوری هم از نظر عملی بهتر و کارآمدتر عمل کنند و ضمنا ساخت آن‌ها هم مستلزم صرف هزینه کم‌تری باشد.

افزایش درآمد به مصرف­کنندگان اجازه می­دهد که وسایل نقلیه برقی موتوری را که ترکیبی است از دوچرخه و وسایل حمل و نقل عمومی است، جایگزین موتورسیکلت‌های معمولی کنند. با توسعه شهرهای چینی، مسیری که شهروندان بایستی در سفرهای درون­شهری بپیمایند، طولانی­تر می­شود و این خود موضوعی است که استفاده از ماشین‌ها، موتورها و دوچرخه­های سریع‌تر، پرتنوع­تر و پیشرفته­تر را تشویق می­کند.

نباید فراموش کرد که فروش وسایل نقلیه برقی موتوری در چین از سال ۲۰۰۶ به بعد افزایش یافته و این افزایش تقریبا معادل افزایش وسایل نقلیه گازوئیلی است. امروزه این تنها کمپانی‌های ماشین­سازی نیستند که می‌خواهند تا بازارهای مصرف چین را در اختیار بگیرند بلکه دولت چین هم تضمین کرده که ظرف دهه آتی ۱۵ میلیون دلار را به منظور ارتقاء تکنولوژی وسایل نقلیه پیشرفته و زیرساخت‌ها سرمایه­گذاری خواهد کرد.

کمپانی‌هایی مثل زیمنس (Siemens) و اکو (Eco) امید دارند که بتوانند ایستگاه‌های شارژ اتومبیل­های برقی را در کشور سازماندهی کنند. بر اساس پیش­بینی­های موسسه تحقیقاتی پایک از سال ۲۰۱۵ چین توانسته ۴۸ درصد از ۱.۹ میلیون دلار فروش تجهیزات شارژ اتومبیل­ها را در سطح جهان به نفع خود جمع­آوری کند.

دولت چین چند دلیل دارد که بخواهد بر روی توسعه وسایل نقلیه برقی و زیرساخت‌های آن سرمایه­گذاری کند و حتی برای آن‌ها متحمل هزینه نیز شود. دکتر اسپرلینگ می‌گوید که احتمالا کمپانی‌های اتومبیل­سازی داخل چین مجبور به رقابت با شرکت‌های تثبیت شده بین­المللی خواهند شد و این می­تواند سازندگان اتومبیل را ناخودآگاه به پیشروی در زمینه تکنولوژی ماشین‌های برقی هم سوق دهد.

اما علی‌رغم کلیه این تلاش‌ها وسایل نقلیه برقی هنوز در بازار چین موفقیت کامل را کسب نکرده­اند. حتی به تازگی طرح‌هایی که بر روی نمونه­های تمام برقی متمرکز هستند، به دلیل کمبود زیرساخت‌ها در معرض انتقاداتی قرار گرفته­اند.

آلودگی هوا و تاثیر آن بر چینی‌ها

 چالش‌های حمل و نقل عمومی در چین

یک متخصص ترافیک به مجله جغرافیای ملی (نشنال جئوگرافی) می­گوید: «خودروهای برقی نسبت به گزینه­های حمل و نقل عمومی نظیر اتوبوس‌ها و ترن‌های درون­شهری از اهمیت کم‌تری برخوردارند. اما از دیدگاه مباحث پایداری در درازمدت حمل و نقل عمومی احتمالا از اهمیت بیش‌تری برخوردار است.»

ظواهر امر حاکی از آن است که چین گام‌های مثبت بسیاری جهت توسعه حمل و نقل عمومی برداشته. اما به باور کارشناسان ترافیک، کشور چین هنوز مسیری طولانی را بایستی طی کند بالاخص زمانی که صحبت از سیستم‌های اتوبوسرانی به میان می­آید، جاهای خالی بسیاری برای چین وجود دارد.

اتوبوس‌های قدیمی و سنتی هنوز در بسیاری از محدوده­های این کشور تردد می­کنند. به همین دلیل متخصصین معتقدند که برنامه صحیح حرکت اتوبوس‌ها بایستی از طریق موبایل در اختیار عموم قرار گیرد تا بلکه این امر حمل و نقل عمومی را در موقعیتی بهتر قرار دهد.

البته سابق بر این در برخی از اتوبوس‌های شانگهای و برخی از شهرهای بزرگ، اطلاعات به هنگام شده حرکت اتوبوس‌ها در دسترس عموم قرار می­گرفت، اما منظور از اجرای این طرح عملی ساختن آن در سایر نقاط کشور است. نقاطی که نه تنها برنامه صحیحی برای حرکت اتوبوس‌ها ندارند بلکه حتی با کمبود ایستگاه‌های اتوبوس نیز مواجه­اند.

بدیهی است که اگر مسایلی از این دست حل نشود، مردم در نهایت سرگردان نخواهند شد. به عنوان مثال بارها دیده شده که مردم به محل تعیین شده، مراجعه می­کنند اما از اتوبوس خبری نیست.مشکل بزرگ‌تر این جاست که چگونه این اطلاعات بایستی در بین مردم توزیع شود. هنوز موانع سازمانی بسیاری بر سرراه توزیع داده‌های حمل و نقل در چین وجود دارد. یک مشکل این است که هیچ راه­حل سیستماتیکی برای بهره­برداری از این داده‌ها وجود ندارد.

در چین به دلیل راه‌سازی­های پرتراکم، مسیرهای مربوط به ترن‌های سریع­السیر شهری در نقاطی فوق­العاده خطرناک طراحی و اجرا می­شوند. تنها در ظرف ۶ سال اخیر، چین توانسته بزرگ‌ترین شبکه ترن‌های سریع­السیر درون­شهری را در جهان احداث کند.

در برنامه­ریزی ایستگاه‌های قطارهای سریع­السیر درون­شهری چین به ندرت به موضوع «طراحی ترانزیت متناسب با الگوهای مشرق زمین» توجه می‌کند و به همین دلیل است که خطر تراکم یا ازدحام به واسطه توسعه مهارنشده احساس می­شود. اما هنوز چین فرصت آن را دارد که یک برنامه­ریزی صحیح­تر را به اجرا بگذارد.

دیدگاه‌ها (0)

  • دیدگاه های فینگلیش تایید نخواهند شد.
  • دیدگاه های نامرتبط به مطلب تایید نخواهد شد.
  • تبلیغات در دیدگاه تایید نخواهد شد.
  • لینک سایت های نامرتبط در دیدگاه حذف می شود.

*
*