عرصه های شهر و مدیریت شهری

عرصه های شهر و مدیریت شهری

مدیریت، روش دستیابی به اهدافی است که برای یک سازمان در نظر گرفته می شود و وظایفی است که بر عهده مدیر گذارده می شود. مدیریت به معنای برنامه ریزی، سازماندهی، نظارت و ایجاد انگیزش است.چنانچه شهر به مثابه یک سازمان قلمداد گردد، لازم است که در رأس آن و به منظور اداره امور شهر از فنی استفاده گردد که مدیریت شهری نام دارد. مدیریت شهری باید برای شهر، برنامه ریزی هایی را به انجام برساند، فعالیت های شهری را سازمان دهد و بر فعالیت های انجام شده نظارت کند و حتی برای انجام بهینه امور، انگیزش ایجاد نماید.[۱] انجام چنین مواردی به آگاهی از اصول مدیریت ، برنامه ریزی ، ارتباطات، انگیزش، سازماندهی، هدایت و رهبری و نظارت و کنترل باز می گردد.

مهمترین هدف مدیریت شهری را می توان در ارتقای شرایط کار و زندگی جمعیت ساکن در قالب اقشار و گروه های مختلف اجتماعی و اقتصادی و حفاظت از حقوق شهروندان، تشویق به توسعه اقتصادی و اجتماعی پایدار و حفاظت از محیط کالبدی دانست.[۱] بنابراین، هنگامی که شهر ، دارای مشکلات و نارسایی هایی در چرخه امور خود بود و از م شکلات بهداشت شهری و آلودگی های محیطی برخوردار و از اقسام آسیب های اجتماعی رنج می برد و بحران هایی همچون مسکن، نقص در ظرفیت کافی تأسیسات عمومی، بیکاری، کمی درآمد، زاغه نشینی، مشقات اجتماعی، رشد خودروی شهری و بی هویتی در شکل گیری بافت ها و ساختمان ها را تج ربه می کرد، می توان به این نتیجه رسید که مدیریت شهری آن در تنگنا و نارسایی به سر می برد. در این باره مدیریت شهری باید ضمن دارا بودن برنامه برای وضع موجود شهر و فایق آمدن بر مشکلات آن، برنامه های آینده شهر را تدوین کرده و بر اساس آن ها، به ترسیم آینده ایده آل ی که بر مبنای واقعیت ها و شرایط زمان و مکان قرار دارد، بپردازد. در این مورد، مدیریت شهری باید حافظ شهرها و منافع مردم شهرها باشد.[۱]

• به نظر مایلز فریدمن نیز، باید در تدوین برنامه های مدیریت توسعه ای و برنامه های منطقه ای و کشوری، جایگاه شهر و مدیریت شهری به روشنی تبیین گردد. باید مشخص شود که برنامه های مختلفی که در سطح شهر اجرا می شود ، چگونه بر آن تأثیر می گذارد و چگونه برنامه ای را باید تنظیم کرد که برنامه های توسعه شهری و منطقه ای را بدون وقفه به پیش راند.[۲]
• به نظر لوئیس مام فورد شهرهای گسترش یافته امروزی با شهرهای گذشته تفاوت بسیاری دارند؛ در شهرهای امروزی به طور عمده تو لید بی هدف، گسترش بدون حد و مرز، به شهر شخصیتی به مثابه یک کارخانه، یک راه آهن و یک زاغه داده است. در این گذر است که باید بر این نکته تأکید کرد که شهرنشینی و مدیریت شهری باید با رشد معیارها و رفاه اجتماعی توام باشد.[۳]
• به نظر گپی اندیشمند هندی، شهر یک حقیقت فرهنگی است. زیراکه فرهنگ بارزترین و مبرهن ترین عامل در پدیده های بشری است.[۴]

منابع

سعید نیا، احمد : مدیریت شهری ، سازمان شهردار یهای کشور، جلد یازدهم، تهران، ١٣٧٩

Lees, A. etal, Eds. The Urbanization and Economic Development in Germany 1815- 1914 , In : Town in Societies: Essays in economic histor and historical society ( P. Abrams and E.A. Wrigley,Eds.) Cambridge Univ. press, 1976
Gopi, K. N. Urban Growth and Industrial Location, Mohan primalani, Oxford and IBG publishing Co. New Delhi, 1980
Friedman, M. the political question: Can we have a national industrial policy or a national regional policy ? in: Regional dimentions of industrial policy ( M. E. Bell and P. S. Lande, Eds.) copy right D. C. Health and Company, 1982