فناوری ماهواره‌‌ای می‌تواند به دانشمندان دیدگاهی جهانی و همه جانبه درباره تغییرات اقلیمی ارائه دهد و امروزه دانشمندان از ماهواره‌ها برای فهم بهتر جهان و مناطقی استفاده می‌کنند که در اثر تغییرات آب و هوا در معرض خطر قرار دارند.
یکی از این مناطق کامارگ، منطقه‌ای در جنوب فرانسه است که به چشم‌اندازها، طبیعت و حیات وحش بی‌نظیر شهرت دارد و به دلیل تغییرات اقلیمی و بالا آمدن آب دریاها در معرض خطر جدی قرار گرفته است.
ماهواره ابزاری برای مطالعه تغییرات اقلیمی
در این مطلب به چگونگی استفاده از ماهواره‌ها برای درک بهتر میزان تغییرات اقلیمی، نشانه‌ها و مولفه‌های موثر بر آن می‌پردازیم:
در سال ۱۹۸۰ در ساحل کامارگ دیوارهای دریایی ساخته شد تا از پیشروی دریای مدیترانه جلوگیری کند؛ تلاشی که با شکست مواجه شد. در آن زمان آب دریاها هر ساله تنها چند میلیمتر بالا می آمد اما اکنون دانشمندان از طریق فناوری ماهواره‌ها دریافتند که با بالا رفتن سرعت ذوب شدن یخچال‌ها و افزایش دما این روند به سرعت در حال افزایش است.
انیس گلمامی، دانشمند سنجش از راه دور توسط ماهواره از مرکز پژوهشی «تور دو ولت» می‌گوید: «ارقام جمع‌آوری شده توسط ماهواره‌های فراز‌یاب که سطح آب دریاها را اندازه‌گیری می‌کنند، نشان می‌دهد که میزان بالا آمدن آب دریاها نسبت به قبل افزایش زیادی داشته است. اکنون صحبت از ۴/۸ میلیمتر در سال است که میزان هشدار را نسبت به سال قبل که ۳/۴ میلیمتر بود بالا برده است.»
انیس گلمامی و ژان ژالبرت دانشمندانی هستند که مطالعات خود را بر تالاب‌هایی نظیر کامارگ متمرکز کرده‌اند. با توجه به افزایش یک درجه‌ای دمای هوا در بیست سال اخیر، این تالاب ها به خصوص در دو سال گذشته با خشکی گسترده‌ای مواجه شده‌اند.
ژان ژالبرت، مدیر مرکز پژوهشی «تور دو والت» در اینباره می گوید: «کامارگ یک دلتا (در میان دوبازوی رودخانه رون) است؛ بنابراین ساختار زمین‌شناسی جوانی محسوب می‌شود که ۱۰ تا ۱۲ هزار سال سن دارد و از رسوبات نازک ساخته شده است. این رسوبات به صورت مستمر در زیر وزن خود فشرده می‌شود و کامارگ با بالا آمدن سطح آب هر سال یک میلیمتر کوچک‌تر می‌شود. تا پایان این قرن حتی ممکن است که سطح آب دریاها تا یک متر یا شاید بیش از دو متر افزایش یابد و با در نظر گرفتن این موضوع که کامارگ تنها در یک متری سطح دریا قرار دارد می‌توان تصور کرد که این افزایش چه عواقبی خواهد داشت.»
ژوزف آشباشر، رئیس برنامه «دیده‌بان زمین آژانس فضایی اروپا» در اینباره می‌گوید: «در این نمودار غلظت دی‌اکسید کربن در اتمسفر را طی ۸۰۰ هزار سال مشاهده می‌کنید. می‌توان دید که این مقادیر در دوره های مختلف بالا و پائین رفته است . خطوط آبی مربوط به اعصار یخبندان است و خطوط نارنجی دوران‌های بین عصر‌های یخبندان یا زمان‌هایی را که زمین گرم‌تر بوده است نشان می‌دهد. همچنین مشاهده می‌کنید که در ۸۰۰ هزار سال اخیر مقدار آن (دی‌اکسید کربن) همواره کمتر از ۳۰۰ واحد در میلیون است. ناگهان از قرن گذشته شیب تندی تا حد ۴۰۰ در ملیلیون و بیشتر از آن پیدا کرده است. سطح غلظت دی‌اکسید کربن در صد سال اخیر به دلیل فعالیت‌های بشر به میزان زیادی افزایش یافته است.»
ماهواره‌ها ابزار مهم دانشمندان برای مطالعه تغییرات اقلیمی
[aparat id=”ds6wG”]
دیدگاه‌ها (0)